by diaxeiristis
Ο Ερντογάν φαίνεται πως έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα
Από τη Ρήξη φ. 120 που κυκλοφορεί
Η πραγματική αιτία για την οποία η Τουρκία προχώρησε σε παραβίαση της συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί», και απαγόρευσε τις πτήσεις επιθεώρησης από την ρωσική αεροπορία, είναι προφανής σε όλους: οι Τούρκοι κάτι κρύβουν. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτό είναι η προετοιμασία της για την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας.
Καθώς ο συριακός στρατός έχει ουσιαστικά ακυρώσει ολόκληρο το σχεδιασμό της Άγκυρας, ο Ερντογάν φαίνεται ότι αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. «Η άρνηση της Τουρκίας να πετάξουν οι Ρώσοι παρατηρητές συνιστά μια προσπάθεια απόκρυψης της παράνομης στρατιωτικής δραστηριότητάς της στα σύνορα με τη Συρία», δήλωσε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, υποστράτηγοςΊγκορ Κονασένκωφ. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν πρόκειται να αφήσει χωρίς τη δέουσα προσοχή και την προβλεπόμενη αντίδραση την παραβίαση των όρων της συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί». Όταν, μάλιστα, η Ρωσία εγκαίρως, στους προβλεπόμενους χρόνους σύμφωνα με τη συνθήκη, είχε λάβει την άδεια για πτήσεις από την 1η μέχρι την 5η Φεβρουαρίου. Και την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου, ομάδα Ρώσων παρατηρητών βρέθηκε στο τουρκικό αεροδρόμιο του Εσκισεχίρ όπου παρέδωσε, όπως έπρεπε, βάσει της συνθήκης, στους εκπροσώπους της Τουρκίας, τη διαδρομή της αναγνωριστικής πτήσης. «Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του τουρκικού υπουργείου Αμύνης αρνήθηκαν την εκτέλεση της πτήσης στις περιοχές που γειτνιάζουν με τη Συρία και επίσης υπεράνω των αεροδρομίων όπου που βρίσκονται οι αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ», συμπλήρωσε ο αντιστράτηγος. Υπενθύμισε μάλιστα ότι το 2015, στο πλαίσιο της συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί», πραγματοποιήθηκαν πάνω από τη Ρωσία τριάντα δύο πτήσεις από εκπροσώπους δυτικών χωρών, σε διαδρομές που είχαν οριστεί από αυτές. Από αυτές οι τέσσερις εκτελέστηκαν από εκπροσώπους της Τουρκίας, ενώ στις δύο από κοινού με Αμερικανούς στρατιωτικούς. […]
Σε ό,τι αφορά στα αεροδρόμια του ΝΑΤΟ, τα πράγματα είναι πιο απλά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μόνο μια βάση, το Ιντσιρλίκ, που το χρησιμοποιούν τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Αμερικανοί. Γενικά, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία υφίσταται μια σύνθετη στρατιωτική συνεργασία. […] Από την αρχή του πολέμου στο Ιράκ, η βάση του Ιντσιρλίκ χρησιμοποιείτο για τη διενέργεια περιπολιών του εναέριου χώρου βορείως του 36ου παραλλήλου. Για τον σκοπό αυτό αναπτύχθηκε εκεί η αμερικανική 39η πτέρυγα μάχης και έως 5 χιλιάδες επίγειο προσωπικό. Την ίδια ώρα, η Τουρκία άρχισε να χρησιμοποιεί τα Boeing KC-135 Stratptanker, για τους δικούς της σκοπούς, βάσει, όπως φαίνεται, διμερούς συμφωνίας των δύο χωρών. Το καθεστώς λειτουργίας της Σμύρνης ως νατοϊκής βάσης, μετά την κυπριακή κρίση, αποκαταστάθηκε, και τώρα αποτελεί την έδρα συντονισμού των δραστηριοτήτων στο νοτιοανατολικό θέατρο πολέμου. Ωστόσο, όπως ήταν λογικό, η ρωσική πλευρά δεν ζήτησε να πετάξει πάνω από τη Σμύρνη, που είναι πολύ μακριά από την πολεμική ζώνη και τα τριακόσια, περίπου, τουρκικά αεροσκάφη που βρίσκονται εκεί επιχειρούν κυρίως εναντίον της Ελλάδος.
Υπάρχει ακόμη μια βάση στο Ικόνιο, όπου έχει αναπτυχθεί ένα σύστημα ραντάρ για παρακολουθήσεις σε μεγάλη ακτίνα δράσης. Συνολικά τα τουρκικά αεροδρόμια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το ΝΑΤΟ σε ειρηνική περίοδο είναι είκοσι ενώ είναι περίπου εκατό αυτά με δυνατότητα χρήσης σε καιρό πολέμου. Στις αεροπορικές βάσεις του Ερζερούμ, του Μπαλικεσίρ και του Ιντσιρλίκ βρίσκονται αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, στο έδαφος της Τουρκίας ο στρατός του ΝΑΤΟ διαθέτει μερικές εκατοντάδες πυρηνικές συσκευές ποικίλης ισχύος.
Στα τέλη του 2014, η Τουρκία και οι ΗΠΑ συμφώνησαν για τη χρήση του Ιντσιρλίκ για drones, στο πλαίσιο της υποστήριξης της επιχείρησης του δυτικού συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στη βάση, επισήμως, μεταφέρθηκα δύο drones «Reaper» (μετατροπή του «Predator»), αλλά πέρα από αυτό η υπόθεση δεν προχώρησε, καθώς η Άγκυρα, για άγνωστους λόγους αρνήθηκε τη μόνιμη εγκατάσταση στη βάση μεγάλου αριθμού drones. [ ]
Γενικά, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη βάση τα τελευταία χρόνια κυμαινόταν. Κατά τις περιόδους που η Ουάσιγκτον αρνιόταν να στηρίξει τους Κούρδους, έκανε χρήση των αεροσκαφών της από αεροπλανοφόρα στον Περσικό Κόλπο. Αλλά όταν άρχιζε η συζήτηση για επίθεση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στο ιρακινό Κουρδιστάν, εμφανιζόταν η ανάγκη για χρήση της βάσης που βρίσκεται εγγύτερα σε αυτό.
Από την πλευρά της η Τουρκία συστηματικά τορπίλιζε τις προσπάθειες των Αμερικανών να ενισχυθούν στο Ιντσιρλίκ, καθώς αυτό θα σήμαινε στενότερη συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους. [ ] Γι’ αυτό η άρνηση της Τουρκίας στην αναγνωριστική πτήση από τη ρωσική αεροπορία πάνω από το Ιντσιρλίκ μαρτυρεί όχι τη «συμμαχική ανησυχία» για τις θέσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά το αντίθετο. Η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί τη βάση του ΝΑΤΟ αποκλειστικά για τα δικά της συμφέροντα.
Επίσης, όχι μακριά από το Ντιγιαρμπακίρ (Τουρκικό Κουρδιστάν, Δυτική Αρμενία), σε μια έκταση πάνω από 46 τετραγωνικά χιλιόμετρα, βρίσκονται εγκατεστημένα πολλά ραντάρ, σταθμοί έγκαιρης ειδοποίησης και δορυφορικές επικοινωνίες. Εκεί βρίσκεται το ισχυρότερο κέντρο παρακολούθησης του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, που έχει ως αποστολή τον έλεγχο του εναέριου χώρου. Από εκεί είναι δυνατή η παρακολούθηση όλης της Λεκάνης της Μεσογείου και επίσης της κίνησης των πλοίων και των αεροσκαφών σε απόσταση αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων. Εκεί λειτουργούν ισχυροί σταθμοί ραντάρ εξοπλι-
σμένοι με συστήματα αυτόματης επεξεργασίας δεδομένων και ικανοί να λαμβάνουν πληροφορίες για εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων.
Τέλος, στην περιοχή της Σινώπης, στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, βρίσκεται το κέντρο της ηλεκτρονικής κατασκοπίας του ΝΑΤΟ και τα ραντάρ της που λαμβάνουν πρώτα τις πληροφορίες για τη δραστηριότητα των αεροπορικών δυνάμεων της Ρωσίας στη Συρία για τις εκτοξεύσεις των πυραύλων Κρουζ από την Κασπία και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Και αυτές οι θέσεις αποδεικνύεται ότι είναι κλειστές για τις ρωσικές επιθεωρήσεις, αν και τίποτε το τραγικό δεν προκύπτει από τη διενέργειά τους. Το ίδιο το καθεστώς της επιθεώρησης δεν προβλέπει έλεγχο των συχνοτήτων των ραντάρ ή της ισχύος τους. Τις περισσότερες φορές περιορίζεται σε μια οπτική καταγραφή των αντικειμένων της επιθεώρησης. Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει;
Η παρακολούθηση ωστόσο της παραμεθόριας ζώνης με τη Συρία είναι άλλο ζήτημα. Εκεί και η απλή οπτική επιθεώρηση είναι αρκετή για να πείσει για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο τουρκικός στρατός διαμορφώνει τα λεγόμενα ενδιάμεσα σημεία ανεφοδιασμού, ώστε να αποτελέσουν ένα είδος υλικοτεχνικών βάσεων υποστήριξης για τα τμήματα που θα διενεργούν επιθέσεις. Και, αυτός που δημιουργεί ένα τέτοιο σύστημα, είναι βέβαιο ότι ετοιμάζεται όχι για άμυνα, αλλά για επίθεση.
Με άλλα λόγια, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο τουρκικός στρατός, αν δεν είναι ήδη έτοιμος, τότε σίγουρα ετοιμάζεται για επιθετικές επιχειρήσεις στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας. Σ’ αυτό οφείλεται και η εκνευρισμένη στάση απέναντι στις ρωσικές πτήσεις επιθεώρησης. […]
Η ουσία είναι ότι για τη Τουρκία έφθασε η στιγμή της αλήθειας ως προς το συριακό ζήτημα. Σύμφωνα με τον στρατηγικό σχεδιασμό, τον οποίο η εφημερίδα Vzgliad περιέγραψε ήδη πριν από ένα μήνα, τα συριακά στρατεύματα απελευθέρωσαν τους σιιτικούς και χριστιανικούς θύλακες στις επαρχίες Χομς και Χαλέπι, και ταυτόχρονα απέκλεισαν τις οδούς εφοδιασμού και επικοινωνίας των αντικαθεστωτικών με την επαρχία Ιντλίμπ και εν συνεχεία με τη Τουρκία. Η ορμητική επίθεση στην επαρχία της Λαττάκειας επίσης αποκόπτει τους μαχητές από τα τουρκικά σύνορα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και γύρω από το Χαλέπι, στη λεγόμενη τουρκομανική ζώνη, η οποία έχει καταληφθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα κυβερνητικά στρατεύματα. Ως αποτέλεσμα, η Άγκυρα χάνει τη δυνατότητα να επηρεάσει τις στρατιωτικές μονάδες και τους πολιτικούς σχηματισμούς των Κούρδων όχι μόνον στη Συρία, αλλά ακόμη και εντός του εδάφους της. Από την άλλη, οι τζιχαντιστές ήδη κάνουν λόγο για τη μετάβασή τους σε «ανταρτοπόλεμο», που ουσιαστικά σημαίνει διεξαγωγή τρομοκρατικών επιθέσεων. Στην Άγκυρα εμφανίζεται ως απόλυτα λογική η πρόκληση μιας νέας σύγκρουσης, και αν είναι δυνατό σε αυτή να εμπλακούν η Ρωσία και το ΝΑΤΟ.
Καθώς ο συριακός στρατός έχει ουσιαστικά ακυρώσει ολόκληρο το σχεδιασμό της Άγκυρας, ο Ερντογάν φαίνεται ότι αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. «Η άρνηση της Τουρκίας να πετάξουν οι Ρώσοι παρατηρητές συνιστά μια προσπάθεια απόκρυψης της παράνομης στρατιωτικής δραστηριότητάς της στα σύνορα με τη Συρία», δήλωσε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, υποστράτηγοςΊγκορ Κονασένκωφ. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν πρόκειται να αφήσει χωρίς τη δέουσα προσοχή και την προβλεπόμενη αντίδραση την παραβίαση των όρων της συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί». Όταν, μάλιστα, η Ρωσία εγκαίρως, στους προβλεπόμενους χρόνους σύμφωνα με τη συνθήκη, είχε λάβει την άδεια για πτήσεις από την 1η μέχρι την 5η Φεβρουαρίου. Και την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου, ομάδα Ρώσων παρατηρητών βρέθηκε στο τουρκικό αεροδρόμιο του Εσκισεχίρ όπου παρέδωσε, όπως έπρεπε, βάσει της συνθήκης, στους εκπροσώπους της Τουρκίας, τη διαδρομή της αναγνωριστικής πτήσης. «Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του τουρκικού υπουργείου Αμύνης αρνήθηκαν την εκτέλεση της πτήσης στις περιοχές που γειτνιάζουν με τη Συρία και επίσης υπεράνω των αεροδρομίων όπου που βρίσκονται οι αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ», συμπλήρωσε ο αντιστράτηγος. Υπενθύμισε μάλιστα ότι το 2015, στο πλαίσιο της συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί», πραγματοποιήθηκαν πάνω από τη Ρωσία τριάντα δύο πτήσεις από εκπροσώπους δυτικών χωρών, σε διαδρομές που είχαν οριστεί από αυτές. Από αυτές οι τέσσερις εκτελέστηκαν από εκπροσώπους της Τουρκίας, ενώ στις δύο από κοινού με Αμερικανούς στρατιωτικούς. […]
Σε ό,τι αφορά στα αεροδρόμια του ΝΑΤΟ, τα πράγματα είναι πιο απλά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μόνο μια βάση, το Ιντσιρλίκ, που το χρησιμοποιούν τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Αμερικανοί. Γενικά, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία υφίσταται μια σύνθετη στρατιωτική συνεργασία. […] Από την αρχή του πολέμου στο Ιράκ, η βάση του Ιντσιρλίκ χρησιμοποιείτο για τη διενέργεια περιπολιών του εναέριου χώρου βορείως του 36ου παραλλήλου. Για τον σκοπό αυτό αναπτύχθηκε εκεί η αμερικανική 39η πτέρυγα μάχης και έως 5 χιλιάδες επίγειο προσωπικό. Την ίδια ώρα, η Τουρκία άρχισε να χρησιμοποιεί τα Boeing KC-135 Stratptanker, για τους δικούς της σκοπούς, βάσει, όπως φαίνεται, διμερούς συμφωνίας των δύο χωρών. Το καθεστώς λειτουργίας της Σμύρνης ως νατοϊκής βάσης, μετά την κυπριακή κρίση, αποκαταστάθηκε, και τώρα αποτελεί την έδρα συντονισμού των δραστηριοτήτων στο νοτιοανατολικό θέατρο πολέμου. Ωστόσο, όπως ήταν λογικό, η ρωσική πλευρά δεν ζήτησε να πετάξει πάνω από τη Σμύρνη, που είναι πολύ μακριά από την πολεμική ζώνη και τα τριακόσια, περίπου, τουρκικά αεροσκάφη που βρίσκονται εκεί επιχειρούν κυρίως εναντίον της Ελλάδος.
Υπάρχει ακόμη μια βάση στο Ικόνιο, όπου έχει αναπτυχθεί ένα σύστημα ραντάρ για παρακολουθήσεις σε μεγάλη ακτίνα δράσης. Συνολικά τα τουρκικά αεροδρόμια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το ΝΑΤΟ σε ειρηνική περίοδο είναι είκοσι ενώ είναι περίπου εκατό αυτά με δυνατότητα χρήσης σε καιρό πολέμου. Στις αεροπορικές βάσεις του Ερζερούμ, του Μπαλικεσίρ και του Ιντσιρλίκ βρίσκονται αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, στο έδαφος της Τουρκίας ο στρατός του ΝΑΤΟ διαθέτει μερικές εκατοντάδες πυρηνικές συσκευές ποικίλης ισχύος.
Στα τέλη του 2014, η Τουρκία και οι ΗΠΑ συμφώνησαν για τη χρήση του Ιντσιρλίκ για drones, στο πλαίσιο της υποστήριξης της επιχείρησης του δυτικού συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στη βάση, επισήμως, μεταφέρθηκα δύο drones «Reaper» (μετατροπή του «Predator»), αλλά πέρα από αυτό η υπόθεση δεν προχώρησε, καθώς η Άγκυρα, για άγνωστους λόγους αρνήθηκε τη μόνιμη εγκατάσταση στη βάση μεγάλου αριθμού drones. [ ]
Γενικά, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη βάση τα τελευταία χρόνια κυμαινόταν. Κατά τις περιόδους που η Ουάσιγκτον αρνιόταν να στηρίξει τους Κούρδους, έκανε χρήση των αεροσκαφών της από αεροπλανοφόρα στον Περσικό Κόλπο. Αλλά όταν άρχιζε η συζήτηση για επίθεση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στο ιρακινό Κουρδιστάν, εμφανιζόταν η ανάγκη για χρήση της βάσης που βρίσκεται εγγύτερα σε αυτό.
Από την πλευρά της η Τουρκία συστηματικά τορπίλιζε τις προσπάθειες των Αμερικανών να ενισχυθούν στο Ιντσιρλίκ, καθώς αυτό θα σήμαινε στενότερη συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους. [ ] Γι’ αυτό η άρνηση της Τουρκίας στην αναγνωριστική πτήση από τη ρωσική αεροπορία πάνω από το Ιντσιρλίκ μαρτυρεί όχι τη «συμμαχική ανησυχία» για τις θέσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά το αντίθετο. Η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί τη βάση του ΝΑΤΟ αποκλειστικά για τα δικά της συμφέροντα.
Επίσης, όχι μακριά από το Ντιγιαρμπακίρ (Τουρκικό Κουρδιστάν, Δυτική Αρμενία), σε μια έκταση πάνω από 46 τετραγωνικά χιλιόμετρα, βρίσκονται εγκατεστημένα πολλά ραντάρ, σταθμοί έγκαιρης ειδοποίησης και δορυφορικές επικοινωνίες. Εκεί βρίσκεται το ισχυρότερο κέντρο παρακολούθησης του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, που έχει ως αποστολή τον έλεγχο του εναέριου χώρου. Από εκεί είναι δυνατή η παρακολούθηση όλης της Λεκάνης της Μεσογείου και επίσης της κίνησης των πλοίων και των αεροσκαφών σε απόσταση αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων. Εκεί λειτουργούν ισχυροί σταθμοί ραντάρ εξοπλι-
σμένοι με συστήματα αυτόματης επεξεργασίας δεδομένων και ικανοί να λαμβάνουν πληροφορίες για εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων.
Τέλος, στην περιοχή της Σινώπης, στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, βρίσκεται το κέντρο της ηλεκτρονικής κατασκοπίας του ΝΑΤΟ και τα ραντάρ της που λαμβάνουν πρώτα τις πληροφορίες για τη δραστηριότητα των αεροπορικών δυνάμεων της Ρωσίας στη Συρία για τις εκτοξεύσεις των πυραύλων Κρουζ από την Κασπία και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Και αυτές οι θέσεις αποδεικνύεται ότι είναι κλειστές για τις ρωσικές επιθεωρήσεις, αν και τίποτε το τραγικό δεν προκύπτει από τη διενέργειά τους. Το ίδιο το καθεστώς της επιθεώρησης δεν προβλέπει έλεγχο των συχνοτήτων των ραντάρ ή της ισχύος τους. Τις περισσότερες φορές περιορίζεται σε μια οπτική καταγραφή των αντικειμένων της επιθεώρησης. Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει;
Η παρακολούθηση ωστόσο της παραμεθόριας ζώνης με τη Συρία είναι άλλο ζήτημα. Εκεί και η απλή οπτική επιθεώρηση είναι αρκετή για να πείσει για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο τουρκικός στρατός διαμορφώνει τα λεγόμενα ενδιάμεσα σημεία ανεφοδιασμού, ώστε να αποτελέσουν ένα είδος υλικοτεχνικών βάσεων υποστήριξης για τα τμήματα που θα διενεργούν επιθέσεις. Και, αυτός που δημιουργεί ένα τέτοιο σύστημα, είναι βέβαιο ότι ετοιμάζεται όχι για άμυνα, αλλά για επίθεση.
Με άλλα λόγια, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο τουρκικός στρατός, αν δεν είναι ήδη έτοιμος, τότε σίγουρα ετοιμάζεται για επιθετικές επιχειρήσεις στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας. Σ’ αυτό οφείλεται και η εκνευρισμένη στάση απέναντι στις ρωσικές πτήσεις επιθεώρησης. […]
Η ουσία είναι ότι για τη Τουρκία έφθασε η στιγμή της αλήθειας ως προς το συριακό ζήτημα. Σύμφωνα με τον στρατηγικό σχεδιασμό, τον οποίο η εφημερίδα Vzgliad περιέγραψε ήδη πριν από ένα μήνα, τα συριακά στρατεύματα απελευθέρωσαν τους σιιτικούς και χριστιανικούς θύλακες στις επαρχίες Χομς και Χαλέπι, και ταυτόχρονα απέκλεισαν τις οδούς εφοδιασμού και επικοινωνίας των αντικαθεστωτικών με την επαρχία Ιντλίμπ και εν συνεχεία με τη Τουρκία. Η ορμητική επίθεση στην επαρχία της Λαττάκειας επίσης αποκόπτει τους μαχητές από τα τουρκικά σύνορα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και γύρω από το Χαλέπι, στη λεγόμενη τουρκομανική ζώνη, η οποία έχει καταληφθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα κυβερνητικά στρατεύματα. Ως αποτέλεσμα, η Άγκυρα χάνει τη δυνατότητα να επηρεάσει τις στρατιωτικές μονάδες και τους πολιτικούς σχηματισμούς των Κούρδων όχι μόνον στη Συρία, αλλά ακόμη και εντός του εδάφους της. Από την άλλη, οι τζιχαντιστές ήδη κάνουν λόγο για τη μετάβασή τους σε «ανταρτοπόλεμο», που ουσιαστικά σημαίνει διεξαγωγή τρομοκρατικών επιθέσεων. Στην Άγκυρα εμφανίζεται ως απόλυτα λογική η πρόκληση μιας νέας σύγκρουσης, και αν είναι δυνατό σε αυτή να εμπλακούν η Ρωσία και το ΝΑΤΟ.
Από την ιστοσελίδα www.vz.ru
Μετάφραση: Σωτήρης Δημόπουλο
Μετάφραση: Σωτήρης Δημόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.