Μὲ Τράμπ, τὸ 2017, ξεκινᾷ ὁ ἑλληνικὸς ΚΑ’ αἰών

Jan 14, 2017

337  

Ὁ Τρὰμπ εὐλογεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ ὈρθόδοξηἘκκλησία

Συνέντευξη τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, 14 Ἰανουαρίου 2017 

337 – Μὲ Τράμπ, τὸ 2017, ξεκινᾷ ὁ ἑλληνικὸς ΚΑ’ αἰών

Ὁ ΙΘ΄ αἰὼν ξεκίνησε τὸ 1815 μετὰ τὴν τελικὴ πτώση τοῦ Ναπολέοντος. Ὁ Κ΄ αἰὼν ξεκίνησε τὸ 1914 μὲ τὴν ἔκρηξη τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου καὶ ὁ ΚΑ΄ αἰὼν ξεκίνησε τὸ 2017 μὲ τὴν ἄνοδο στὴν ἐξουσία, ὡς πλανητάρχη τοῦ Τράμπ.

Τὸ 1821 ἀπεσχίσθη ὁ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὴν Αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἔγινε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία του ἁπλῆ ἀποικία, διότι ποτέ, μὰ ποτὲ προηγουμένως, οὔτε κατόπιν τῆς κατακτήσεως ἀπὸ τὴν Ῥώμη, οὔτε κατόπιν τῆς ἐπιβολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ποὺ ἀνεκήρυξε τοὺς Ἕλληνες εἰδωλολάτρες, οὔτε σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ὅταν ὁ ὅρος ῥωμαῖος εἶχε ἀντικαταστήσει τὴν ὀνομασία ἕλλην, οὔτε σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅταν ὁ ὅρος ῥωμηὸς ἐφαίνετο νὰ ἀποκόπτῃ τὸν ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὸν Ὅμηρο, ὁ ἑλληνισμὸς εἶχε κατρακυλήσει στὴν θέση τριτοκοσμικῆς ἀποικίας.

Τὸ 1922 ἀπεσχίσθη ὁ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὴν καρδιά του, τὴν Ἀνατολία καὶ κατέληξε μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σὲ κλωτσοσκούφι τῆς Εὐρώπης, διοικούμενο ἀπ’εὐθείας ἀπὸ τὶς Βρυξέλλες μέσῳ ἑνὸς ἀφρικανικοῦ τύπου ἐπάρχου ποὺ ἑδρεύει καὶ σήμερα ἀκόμη στὴν πορνικὴ σουσοῦ τοῦ Κολωνακίου, κατὰ Δημήτρη Ψαθᾶ, τοῦ Ποντίου (1907-1979). Ὁ σημερινὸς ἔπαρχος ὀνομάζεται, ἐὰν ἐνθυμοῦμαι καλῶς, κάποιος Παυλόπουλος Προκόπιος.

Τὸ 1962, ἔτος ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἤρχισε νὰ ἰσχύῃ ἡ ἀποικιακὴ σύνδεση τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Κοινὴ Ἀγορά, πολὺ πρὶν καταλήξουμε στὸν μπιμπικάνθρωπο Σημίτη, ὁ Νῖκος Κιτσίκης (1887-1978), ἔγραφε τὰ ἑξῆς: «Ὑπὸ τὴν πίεσιν τῆς ἐξεγέρσεως τῶν ὑποαναπτύκτων τέως ἀποικιακῶν λαῶν, ἡ Δυτικὴ Εὐρώπη συνεσπειρώθη εἰς οἰκονομικὸν καὶ πολιτικὸν σύνολον. Τὰ κράτη της τὸ ἕν μετὰ τὸ ἄλλο ἔχασαν τὰς ἀποικίας των. Τὸ οἰκοδόμημα τῆς ἀποικιοκρατίας κατέρρευσε καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι ἀνεζήτησαν, μὲ τὴν ἕνωσιν, διεύρυνσιν τοῦ οἰκονομικοῦ χώρου μέσα εἰς τὴν Εὐρώπην, ὑπὸ τὴν μορφὴν τῆς συνδέσεως ὑποαναπτύκτων γεωργικῶν χωρῶν μὲ τὴν Κοινὴν Ἀγοράν, ὡς ἀντιστάσθμισμα τῶν ὑπερποντίων ἀπολεσθεισῶν ἀποικιῶν. Πρώτη ἐκ τῶν τελευταίων ἀποικιῶν ἀποκτηθεῖσα διὰ τῆς συνδέσεως, ὑπῆρξεν ἡ Ἑλλάς»

Πῶς ἔγινε ὁ ὑπέρλαμπρος πολιτισμὸς τοῦ ἑλληνισμοῦ νὰ κτυπηθῇ μανιωδῶς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τοῦ χρεωστοῦν τὴν πνευματική τους ὕπαρξη; Τὴν ἀπάντηση ἔδωσε ὁ Νίτσε, γράφοντας στὸ βιβλίο του, Ἡ Γέννηση τῆς Τραγωδίας (1872), «ἀποδεδειγμένα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἐξελίξεώς του ὁ δυτικοευρωπαϊκὸς πολιτισμὸς προσεπάθησε νὰ ἀπελευθερώσῃ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες...μία ὀργὴ ποτισμένη μὲ μῖσος ξεσπᾷ ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ μικροῦ καὶ ἀλαζονικοῦ ἔθνους, ποὺ εἶχε τὸ νεῦρο νὰ ὀνομάσῃ βαρβαρικὰ ὅτι δὲν εἶχε δημιουργηθῆ στὸ ἔδαφός του».

Τέτοιος ἦτο ὁ Γκομπινώ (1816-1882), ποὺ ὑπηρέτησε ὡς διπλωμάτης στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ ὁποῖος  εἶχε αὐτὴν τὴν ὑπέρμετρη ἀγάπη γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ ποὺ ἐκφράζουν σήμερα μερικοὶ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν διαπιστώνοντας τὴν κατάντια τοῦ ἀθηναϊκοῦ κρατιδίου, ἀγάπη ποὺ μετεσχιματίζετο σὲ μῖσος, ἐνῷ  τὰ πλέον εὐτυχισμένα χρόνια τῆς ζωῆς του τὰ εἶχε περάσει στὴν Ἀθήνα, παρέα μὲ τὶς ἀδελφὲς τῆς οἰκογενείας Δραγούμη.

Τὸ 1998, στὴν αὐγὴ τοῦ παρόντος αἰῶνος ἔγραψα στὸ περιοδικό μου Ἐνδιάμεση Περιοχή (Φθινοπώρου 1998, τεῦχος 9): «Ὁ ΚΑ΄αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ». Καὶ ἰδού, ἔρχεται σήμερα ὁ Τράμπ, τῆς βαρβαρικῆς Δύσεως, καὶ συμμαχεῖ μὲ τὴν ἑλληνικὴ Ἐνδιάμεση Περιοχή, μέσῳ τῆς ῥωσικῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ νὰ ἀναγείρῃ τεῖχος κατὰ τῆς κινεζικῆς πλημμυρίδος, τοῦ μόνου πολιτισμοῦ ποὺ δύναται νὰ ἀνταγωνισθῇ τὸν ἑλληνικὸ καὶ ποὺ σίγουρα θὰ εἶχε ἐπιβληθῆ ἐπὶ ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου μέσῳ τῶν ἀπάτριδων τραπεζῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταστρέψῃ ὁλοσχερῶς τὸν ἀντίπαλο ἑλληνισμὸ μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτηση τοῦ σινισμοῦ.

Διότι ὁ Τράμπ εἶναι ἐκπρόσωπος τῶν δυτικῶν ἐργολάβων, συνεχιστῶν τῶν κτιστῶν τῶν γοτθικῶν καθεδρικῶν ναῶν τοῦ Μεσαίωνος, ποὺ ἐπέδραμον ὡς φράγκοι σταυροφόροι κατὰ τοῦ Βυζαντίου μὲ ἀπέραντη ζηλοτυπία κατὰ τῶν ἀνωτέρων τους Ἑλλήνων, ποὺ ἐνώπιον τῆς πρὸς δυσμᾶς ἐλεύσεως τοῦ Ἰσλάμ, ὑπεχρεώθησαν νὰ ἀντιγράψουν, μέσῳ τῆς ἰταλικῆς Ἀναγεννήσεως, ἔστω καὶ ἄγαρμπα, τὴν ἑλληνικὴ θεόπνευστη δημιουργικὴ πνοή, καὶ νὰ θωρακίσουν τὴν βαρβαρικὴ Δύση μὲ ἑλληνικὸ πασπάλισμα, κατὰ τῆς ἰσλαμικῆς καταιγίδος.

Καὶ σήμερα, ἐνώπιον τῆς προβλεπομένης συμμαχίας τοῦ κινεζικοῦ γίγαντος μὲ τὸν ἰσλαμικὸ φανατισμό, κατὰ τῆς ἀμερικανορωσικῆς σταυροφορίας μὲ συμμάχους τοὺς φράγκους ντεγκωλλικοὺς τῆς Μαρὶν Λὲ Πὲν καὶ τοὺς πολιτισμένους Πέρσες, ἐτοιμάζεται ἡ μάχη τῶν μαχῶν ποὺ θὰ καταλήξῃ στὸ τέλος τοῦ πλανητικοῦ πολέμου μίας γενεᾶς, ἡ ὁποία εἶχε ξεκινήσει τὸ 1999 μὲ τὸν διαμελισμὸ τῆς Γιουγκοσλαυΐας, στὴν συμπαντικὴ ἑκατόμβη, ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς ὁποίας θὰ ξανακτισθῇ ὁ κόσμος μὲ βάση τὸν ἑλληνισμὸ καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ἀκόμα καὶ ὁ ἡττημένος σινισμὸς θὰ ὑποχρεωθῇ νὰ προσκυνήσῃ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ποὺ θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ ἡ βαρβαρικὴ Δύση. Διότι ἄλλη μοναδικὴ λύση θὰ εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὴν λιθίνη ἐποχή.

 Μὲ τὰ μιάσματα ποὺ θὰ ἀφήσῃ, ἐν μέσῳ  τῶν ἀναθυμιάσεων τῶν πυρηνικῶν μαχῶν ὁ πλανητικὸς πόλεμος, θὰ κείτωνται καὶ οἱ γραικύλοι, οἱ πυγμαῖοι αὐτοὶ ποὺ εἶχαν τολμήσει νὰ ἐπικαλεσθοῦν ὡς προγόνους των τοὺς θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου καὶ εἶχαν συλήσει τὰ ἅγια χώματα τῆς Ἑλλάδος.

Στὴν τελικὴ ἐπικράτηση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἐπὶ τοῦ σινισμοῦ καθοριστικὸ ῥόλο παίζει ἡ ἐδαφικὴ μηδαμινότης τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπὸ καταβολῆς Ὁμήρου. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἕνα τεράστιος ἐγκέφαλος μέσα σὲ ἕνα πολὺ μικρὸ σῶμα ἐνῷ δύναται μὲν ὁ σινισμὸς νὰ εἶναι ἐγκέφαλος ἀντιστοίχων διαστάσεων ἀλλὰ ἐγκλωβισμένος σὲ τεράστιο ἐδαφικὸ σῶμα ποὺ χρειάζεται μεγάλη ὑλικὴ ἰσχὺ γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ. Ἀποτέλεσμα, ὁ ἑλληνισμὸς πετᾷ στὸ διάστημα ὡς λεπτοσώματος ἄγγελος ἐνῷ ὁ σινισμός, ὡς δεινόσαυρος, γιὰ νὰ ἀπογειωθῇ χρειάζεται τεραστία ὑλικὴ τροφή.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 15 Ἰανουαρίου 2017

Ὕποσημειώσεις:

1) Ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ ἀντικαθιστᾷ τὴν ῥωμαίϊκη καὶκινεζικὴ ἔννοια τῆς οἰκουμενικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ παρελθόντος.Τὴν παγκοσμιοποίηση προσεπάθησαν νὰ πραγματοποιήσουν οἱ διεθνιστὲς τοῦ κομμουνισμοῦ ὥς καὶ τοῦ καπιταλισμοῦ.Ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι μία μεταβατικὴ θέση ἐξασφαλίσεως τῆς διαφορετικότητος ποὺ μία ἀλόγιστη παγκοσμιοποίηση θὰ ἠδύνατο νὰ ἐπιφέρῃ καταστρέφοντας τὸν πλοῦτο τῶν διαφορετικῶν κουλτουρῶν.Ἀλλὰ ἕνας ἑνοποιημένος πλανήτης ἀπὸ τὴν παγκοσμιοποίηση χρειάζεται ἕναν παγκόσμιο πολιτισμὸ καὶ μία παγκοσμία πολιτισμικὴ γλῶσσα. Αὐτὸ προσφέρουν μόνον ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς καὶ ὁ κινεζοκεντρισμός. Μία νίκη τῶν τραμπικῶν ΗΠΑ ἐπὶ τῆς Κίνας ὑποχρεωτικὰ θὰ ἀναδείξη τὸν ἑλληνοκεντρισμό (θεωρία Κιτσίκη), πέραν τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ.Δημήτρης Κιτσίκης

2) Ἡ Νούλαντ εἶναι ὄργανο τῆς CIA τῶν τραπεζῶν τῆς ἀντιρωσικῆς παρατάξεως τῶν Ὀμπάμα-Κλίντον ποὺ ἔπαιξε τὸν γνωστὸ ῥόλο στὴν Οὐκρανία. Θὰ παραμερισθῇ μὲ τὴν ἐξ ὁλοκλήρου νέα τραμπικὴ φιλορωσικὴ CIA τῶν ἐργολάβων. Ἀλλὰ καὶ οἱ δύο παρατάξεις εἶναι φιλοϊσραηλινές, καὶ μάλιστα αὐτὴν τοῦ Τρὰμπ περισσότερο καὶ ἀπὸ τὴν παράταξη τοῦ Ὀμπάμα.Δημήτρης Κιτσίκης

3) Διευκρίνιση: Ὁ ὅρος ἑλληνοκεντρισμὸς χρησιμοποιεῖται γενικὰ, ὡς ἁπλῆ προσήλωση πρὸς τὶς ἑλληνικὲς ἀξίες καὶ συγχέεται συχνὰ μὲ τὸν ἐθνικισμό. Ἄν καὶ ἀναγνωρίζω τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ ἐθνικισμοῦ ὡς ἰδεολογικὸ ὅπλο μίας χώρας στὸν ἀγῶνα της γιὰ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν ἰμπεριαλισμὸ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἡ κιτσικικὴ ἔννοια τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ δὲν εἶναι ἔννοια παράλληλη μὲ αὐτὴν τοῦ ἐθνικισμοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετη.
Ὁ ἑλληνικὸς ἐθνικισμός, ἀκόμη καὶ ἐὰν εἶναι σωβινιστικός, συρρικνώνει τὸν ἑλληνισμὸ στὸ ἐπίπεδο τῶν ἑκατοντάδων ἄλλων ἐθνικισμῶν τοῦ πλανήτου καὶ τὸν περιορίζει ἐδαφικά, ὅσο ἐκτεταμένη καὶ νὰ θέλουμε τὴν Μεγάλη Ἑλλάδα. Ἀντιθέτως ὁ ἑλληνοκεντρισμός μου πρεσβεύει ὅτι σύμπαν ἴσον ἑλληνισμός καὶ συνεπῶς εἶναι χωρὶς σύνορα καὶ εἶναι μοναδικός.Εἶναι ἡ ἀπαραίτητη ἀξία γιὰ ὅλον τὸν πλανήτη καὶ τὸ σύμπαν. Δημήτρης Κιτσίκης

4) Ὁ πρόεδρος Μάο ἔλεγε  πὼς ἕνας πυρηνικὸς πόλεμος θὰ κατέστρεφε τὸν πλανήτη ἦταν παραπληροφόρηση καὶ ἐδήλωνε πὼς ἦταν ἔτοιμος νὰ ἀντιμετωπίσῃ ἕναν γενικευμένο πυρηνικὸ πόλεμο ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἡ Κίνα θὰ ἐπεβίωνε, μὲ τεράστιες βεβαίως ἀπώλειες, ἴσως τοῦ ἡμίσεως, ἀκόμη καὶ τῶν δύο τρίτων τοῦ πληθυσμοῦ της. Καὶ στὸ παρελθόν ὅμως, ἔλεγε, τέτοιες ἑκατόμβες μὲ ἄλλα συμβατικὰ ὅπλα ἦσαν γεγονός. Ἐγὼ εἶχα συμφωνήσει μαζί του καὶ σήμερα ἀκόμη συμφωνῶ. Δημήτρης Κιτσίκης